Miloš Latinović je rođen 23. septembra 1963. godine u Kikindi. Osnovnu i srednju školu završio je u Kikindi, a Fakultet političkih nauka u Beogradu, gde je odbranio master rad na temu: Sterijino pozorje i pozorišni život Srbije. Trenutno je na doktorskim studijama na istom fakultetu.

Radio je kao novinar u listu „Komuna“ i Radio Kikindi, a sarađivao je sa redakcijama više dnevnih listova i časopisa u Srbiji, među kojima su „Dnevnik“ (Novi Sad), „Borba“ (Beograd), „Nacionalna geografija“ i drugi. Nekoliko godina uređivao je književnu rubriku pod nazivom – Rukopisi, lista srpske dijaspore „Kišobran“ koji izlazi u Vankuveru – Kanada. Za novinsku reportažu U sred polja oko mora objavljenu u magazinu „Nedeljni dnevnik“, 1999. godine dobio je Gran pri festivala „Interfer“ u Somboru.

U periodu od 1999. do 2001. godine obavljao je dužnost direktora Narodne biblioteke „Jovan Popović“ u Kikindi, a od 2003. do 2008. godine bio je direktor Narodnog pozorišta u Kikindi. Kao član Opštinskog veća SO Kikinda bio je zadužen za resor kulture, obrazovanja i medija u periodu od 2008. do 2013. godine.

Učestvovao u pokretanju i organizovanju stručno-teorijskog simpozijuma „Kikindski dijalozi“, koji je održavan u ovom gradu u periodu od 2002. do 2005. godine uz učešće eminentnih sociologa, kulturologa, filozofa i drugih teoretičara iz Srbije i okruženja.

Autor je šest zbirki priča, devet romana, dve knjige eseja, dve monografije i desetak dramskih tekstova (pet je objavljeno u pozorišnoj i književnoj periodici), od kojih su Panonski karusel i Payador ili Crnjanski izvedeni u NP Kikinda, Krv crvenog petla u NP Niš, Usud po Grigoriju NP Priština i Film koji nisam snimila u produkciji festivala „Fort Forno“ u Balama (Hrvatska).

Objavio je više od sto književnih priloga u periodici, nedeljnim i dnevnim listovima.

Roman Šekspirov klijent (Stilos, Novi Sad) bio je 2002. godine u užem izboru za NIN-ovu nagradu. Knjiga Priče vetrova, posle dva izdanja u Srbiji (Čigoja štampa, Beograd i Prometej, Novi Sad), prevedena je na rumunski i nemački jezik, a Sto dana kiše na bugarski jezik (Persej, Sofija). Romani Šekspirov klijent, Četiri ludila i Etape noći, prevedeni su na ruski jezik (Skifija, Sankt Peterburg), dok je Šekspirov klijent preveden i na makedonski jezik (Bukvi buks, Skoplje). Takođe, brojni prozni tekstovi su mu prevedeni na engleski, mađarski, slovenački, slovački, ruski i makedonski jezik.

Žiri društva književnika Vojvodine proglasio je roman Dželat u raju (Stilos, Novi Sad) za najbolju knjigu 2008. godine, dok je za poetsko-proznu zbirku Zvezde i ostrva (Geopoetika, Beograd) dobio je nagradu „Stevan Pešić“ 2012. godine. Za roman Sto dana kiše (Vulkan izdavaštvo, Beograd) nagrađen je prestižnim priznanjem „Zlatni suncokret“ (Nagrada „Vital“), 2014. godine.  Roman Etape noći (Vulkan izdavaštvo, Beograd) dobio je nagradu „Laza Kostić“, novosadskog Salona knjige (2020. godine) i „Kočićevo pero“ (2022. godine).

Za poeziju je nagrađen prvom nagradom na festivalu „Proleće“ u Sofiji u Bugarskoj.

Esej o glumcu pod naslovom Između zmaja i njegovog gneva nagrađen je prvom nagradom – Zlatno pero na konkursu u Požarevcu.

Glavni je urednik pozorišnog časopisa „Scena“, koji izdaje Sterijino pozorje u Novom Sadu

Trenutno je direktor BITEF teatra.

Oženjen je i ima dvoje dece.